asua, pek bir üsengec kendisi...

*

içime kaçan temizlikçiden kurtulamıyorum.

işin bokunu çıkarmak bu olsa gerek, peki yetti mi? nasılsa cevap çok basit.

İçimde bir şeyler var, geçmek bilmiyor. Göksu ne zaman geldi, ne zaman gitti hatırlamıyorum. Neyim var bilemiyorum; bildiğim, akşam üzerleri güzel cümleler kurabildiğim, annemin içi acıyor yine, hani insanın burnu sızlar ya, aynı hissi gözlerimde hissettim bugün, anneme sarıldım ve gözlerim sızlamaya başladı, sonrasında burnuma da sıra gelmişti lakin acımak istemiyorum.

Çocuk yapmak istemememin baş sebebi Yenal dır. Öldüğünde annemin çektiği acıdan korkmuştum. Aklıma geldikçe hala korkuyorum. Sonrası yer yüzü ve insanlar çok boktan, maruz kaldığım onca şeye birisinin daha maruz kalmasını istemem. Neyse işte bitsin artık diyor bazen insan, bitsin de biz de bilelim artık ne oluyor ölünce...

Yoksa insan hiçbir şeyi hak etmiyor, gerçi biz bunu baştan beri biliyoruz...

.