asua, pek bir üsengec kendisi...

*

nükleer başlık takarak halledebileceğim pek çok sorun var ortada, radyasyon maskesi takarak çözeceklerim ise daha kişisel, yontulmamış ruhların bana yansıttıklarıyla ilgili kontrolsüz şeyler. Neyse ki saçmalayabileceğim bir blogumun olması, 2012 de tarafıma sunulmuş en mucizevi şeylerden biri. Mütevazi bir şaheserliğim, haysiyetim ve daha pek çok şeyim olması da, insanlık için muhteşem olmalı. 

Hepimiz  kişisel alanlarımızı yaratıp, orada sıkışmıyor muyuz? Evet sıkışıyoruz, Sonrasındaysa otuzbeşine bir kala,   ne istediğini bilmeyen, en azından ne istemediğini bilen biri oluyorum. Yetinemiyor ve yettiremiyorum. 

Olması gerekenin dışında, olmaması gereken onca şey için didiniyorum. İnsanların gereksiz samimiyetleri bulaşıyor, vıcık vıcık oluyorum. 

Sınavlarıma yine az kaldı, ben daha hangi dersten başlasam sancılarındayım.Yeğenim Şubat başında gelecek sanırım, heyecanlar biriktiriyorum onun için, bu dünya da yaşayacağı pek çok sıkıntı ve bu kırmızı hudutlar içerisinde saçmalaşan hayatlara maruz kalacağından ötürü endişeler de biriktiriyorum lakin mutluyum. Çocuk yapmanın bencillik olduğunu düşündüğüm zamanlar çoğunlukta fakat normal bir insan davranışı olarak  bakıldığında, belki de kendi mutluluğun için kaçınılmaz olanı, onun küçük ve temiz dünyasına dahil olmaktır.Kafamdakiler de karışmış olabilir.

Gelin-damat,  özel an fotoğrafçılığı türünde işler yapmak istiyorum. Kişilerin mutluluklarını, estetik olarak hapsetmek güzel olsa gerek, sevdiğin şeylerden para kazanmak da öyle olsa gerek. 

Sonuç olarak sürekli olan şeyler, şunlar, bunlar; geçip gidiyor işte.... bir bakmışız puff oluvermiş en önemsediğimiz şeyler, çok gerek duymuyorum o yüzden, ne de olsa bugün önemsediğim, yarın için aynı şeyi ifade etmeyebilir. 

Pantolon içine külotlu çorap giymek çok sıkıcı, boğulacak gibi oldum. 

.

.