asua, pek bir üsengec kendisi...

*

Saçmalıyorum.

Uzuncadır yazmıyorum, esasen bir kaç girişim de bulunmuşum ancak yayınla butonuna basmak içimden gelmemiş. Ne oluyor, ne bitiyor, düşünmek hatta soluklanmak bile istemiyorum. Tuhaf mutsuzluklar yaratıp, sonra saçmalıklarına hayıflanabiliyorum. Her seferinde yeni kararlar alıp, sürekli kendimi tuhaf zorunluluklar içinde bulup, sıkılıyor, sonra "koy götüne" düşünce akımını benimseyip, huzura kavuşuyorum. 

Spora başlamak en iyisiydi ve beden aktivitesinin bilimsel onaylı mutluluk veren hazzına doyamıyorum lakin Perşembe günü çıktığımız yolculuktan, hayal kırıklığıyla döndüm. Banu yu görmek bütün hücrelerimde baharın müjdesini verse de, İstanbul faciası kendimce travmatik sonuçlandı. Herkesin olaylara hayırlı tarafından bakma çabasını takdirle karşılasam da, yaşadığım olay şimdilerde ki en büyük mutsuzluk kaynağım. Kimse için bir şeyler değişmedi, ben yine aynı saçmalığa uyanıyorum her sabah, stabil düzende vardır bir hayır. mıh.

Bedensel aktivitemi arttırmalıyım ne de olsa herkesin yaşamak istediği o sahil kasabasında yaşıyorum, eninde sonunda herkes bu tarafa gelecek değil mi?  Aralığın başında fotoğrafçılık sınavları başlıyor, ders çalışmalıyım. bla bla

Şimdilerde en büyük hayalim.

Kick box yapabilen taşralı bir dilber olmak.