7.10.2010

*

günlerdir dört gözle beklediğim iştahımın nihayetinde gelmesi ve  yerini yağ hücrelerine bırakmadan, bünyemizden defolup, gitmesini, önemle rica ediyor, saygılarla arzlıyoruz. 

Göksu mun tahammülü kalmadı, az daha sabır diyecek yüzüm kalmadı, bakalım kalanlarla nereye kadar idare edebileceğiz. 


Dört güne yaklaşık dünya zamanıyla neredeyse kamyon çarpmasına denk bir şeyler yaşıyorum, anlatamıyorum lakin konuşmayı unutacak kadar, yanında anlamını yitirecek pek çok şey kadar, içime çekmek istediğim soluğu kadar gerçek...

Hiç yorum yok: