17.12.2008

142






Eskisinden daha genç olduğumu düşünmüyor değilim; belki de eskisinden daha mucizevi hayatlar sürüklüyorum. Yahut anlamaya çalıştığım tutulmuş ruhumun yoksunluğundan, olmadık yerlerde, olmadık şeyler açmasından başıma; ruhumla, bedenim arasında tutulma yaşayabildiğimden, insanların bana olan tutumları sürekli temkinli.



Esasen çoğu kimseye göstermediğim bir anlayışla sürdürüyorum aralarında varlığımı; yoksa tahammül edemiyorum çoğuna, çoğunu görmeye, çoğuyla tokalaşmak zorunda olmaya, çoğunun salak konuşmalarına, anlamsız hayatlarındaki çıkmazlarına, yüzeysel travmalarına, vs…tahammülsüzüm.







Hiç yorum yok: