90

Tuhaf lakin güzel rüyalar gördüm, sürekli fotoğraf çekiyorum, dalgaları yakalamaya çalışıyorum, maviler, yeşile dönüşür gibi koyulaşırken, sazlıklar nasıl güzel parlıyor, hayat hiç rüyalarımda gördüklerim gibi değil bilog!

Hayat, bazen hiç yaşamak istediğim gibi olmuyor, neyse ki insan başka, başka hayatlar yaratabiliyor. Şükrediyoruz.

Hamdolsun, koy dolsun.

Bazı hayatları merak ediyorum, biyografi okumaktan nefret ediyorum, böyle yazara ait bir şey okurken, onunla ilgili ufak tefek şeyler yazmışlarsa, değmeyin keyfime, sürekli düşünüyorum, benim zaten ilgi alanımın darlığı bundan, ilgimi çeken şeyi o an bitirmek istiyorum, başka başka şeylere ilgi duyacağımı bildiğimden, bir an önce onunla ilgili ne varsa yutmak istiyorum, Louis Aragon'un hayatını içime çekmiştim; ne kadar güzel bir adam.

Kendime dair isteklerim azaldığında özgürleşeceğim sanırım, isteklerim hep bağlayıcılıkları, zorunlulukları ve ardından bütün o saçma kavrukluğu getiriyor, uzaklaştıkça kendine yaklaşıyorsun, bunun ötesi yok işte, o ya da bu, kim nasıl isterse yaşayabilmeli, hayat varsa içinde kime düşer ki kavrayabilme; güzeli, çirkini, doğruyu, yanlışı kim neye göre belirleyip de yorumlar yapar birileri hakkında, ben yapıyorum bunu; eğer kişi bana bir şekilde bulaşırsa bu beni çok rahatsız ediyor, deliriyorum sinirimden... heheh * o *

Bir diğeri, benim algılayabildiğim şekilde algılayabilir mi? Bir diğerinin çalıştığı gibi çalışabilir mi aklım? Bir diğeri okuduğunda bu satırları, anlatmak istediğimi anlayabilir mi? Hep kendince hayat, sadece yakın, benzer ruhlar seçip, buluyoruz. Kendi alanlarımızı sanırım böyle genişletebiliyoruz, kendimizi değerli kılıyoruz, fakat bütününden kopamadığımızdan, yaşadığımız onca saçmalığın kaynağını bu bütünlük ilişkisi oluşturuyor.

Bugünlerde susmuyor içimdeki kalabalık, bir filo savaş uçağı havalanırken içimden, ben sahilde ısınıyorum. Negzel güneş, negzel ısıtıyor, negzel bu hafif rüzgar; şu an hissettiklerimi ne verebilir ki bana?

O yüzden onca safsataya hiç gerek yok değil mi bilog?